Hij wordt ook wel het Noorse springtalent genoemd, maar vindt het lastig om zich volledig te herkennen in die benaming. Misschien omdat het woord ‘talent’ wat minder passend voelt als je weet hoeveel inzet het vergt om je doelen te bereiken. Dankzij zijn harde werk en laserscherpe focus wist Pål indrukwekkende resultaten te boeken in de Wereldbeker springen, de Nations Cup en op vijfsterrenwedstrijden. De ervaringen die hij op die manier opdeed, past hij nu toe op zijn eigen bedrijf in Noorwegen. We zijn ervan overtuigd dat onze teamruiter Pål Flam een mooie en succesvolle toekomst tegemoet gaat!

Over Pål

• Naam: Pål Flam
• Leeftijd: 28 (geboren op 24 mei 1995)
• Woonplaats: Oslo, Noorwegen 🇳🇴
• Beroep: Springruiter
• Instagram: @paalflammen

Wanneer we Pål bellen voor het interview is hij druk bezig met de voorbereidingen voor het wedstrijdseizoen in Spanje. Over enkele dagen vertrekt hij al, en het plan is om daar zes weken te blijven. Naast de logistieke voorbereidingen is Pål ook bezig met wat hij zelf zijn mental checklist noemt.

“Ik bereid mezelf voor op wedstrijden door te visualiseren. Ik visualiseer hoe het voelt: het parcours rijden, het ritme, het meedoen aan de wedstrijd. Dat doe ik tijdens het autorijden of gewoon wanneer ik thuis op de bank zit. Voor mij werkt het rustgevend: die mental checklist kan ik eindeloos afgaan. Op die manier ben ik er geestelijk klaar voor wanneer ik de ring inrijd. Ik denk dat mijn hersenen erg systematisch werken als het om paardrijden gaat. Voor de paarden probeer ik voorafgaand aan een wedstrijd zo weinig mogelijk te veranderen. Natuurlijk wil je ze een paar keer hoger laten springen als er bijvoorbeeld een wereldbekerwedstrijd op het programma staat. Maar voor kleinere wedstrijden rijd ik meestal een parcours, om de afstanden te trainen – en het juiste ritme. In het wedstrijdseizoen rijd ik 1-2 keer per week een parcours.

Wanneer Pål  zichzelf beschrijft, zijn er twee dingen die opvallen: met betrekking tot de paarden is hij super georganiseerd, terwijl hij in zijn leven buiten de paarden juist wat moeite heeft om structuur aan te brengen. Gelukkig is er iemand die hem daarbij helpt: zijn vriendin of inmiddels verloofde, Anette Ringnes, met wie hij samenwoont in Oslo. 

“Ik vind het moeilijk om mezelf te beschrijven, maar Anette heeft me erbij geholpen. Zij beschrijft me als ambitieus, vriendelijk, verantwoordelijk, grappig, toegewijd en een harde werker. Dat zijn super lieve woorden! Maar ik moet erbij zeggen dat ik ook wel een beetje afwezig kan zijn, haha. Soms vergeet ik dingen gewoon. Mijn horloge en telefoon verdwijnen bijvoorbeeld vrijwel elke dag op mysterieuze wijze, mijn kledingkast ziet eruit als een bomontploffing, je snapt het wel. Gelukkig krijg ik hulp van Anette. Samen zijn we een goed team. Ik denk dat ik ook afwezig kan overkomen omdat ik eigenlijk altijd met mijn hoofd bij de paarden ben en nadenk hoe ik mijn rijden kan verbeteren. Want wat de paarden betreft ben ik juist heel gestructureerd.”

Hoe ziet een normale dag er voor jou uit?

• Ik sta rond 7.00 uur op. Om 7.45 stap ik in de auto en rijd naar stal. Als ik daar aankom, kijk ik eerst of alles ok is op stal en met de paarden. Ik heb ook een aantal zeer ervaren grooms die me helpen.
• Daarna ga ik rijden: elke dag rijd ik 5-9 paarden. Op sommige dagen rijd ik ook paarden voor.
• Na mijn tijd op stal probeer ik ook andere dingen te doen, zodat niet alles in het teken van de paarden staat. Ik ben opgegroeid op het platteland, en daarom vind ik het nu extra leuk om in Oslo te wonen. Dat je gewoon je gewone kleren aan kunt trekken en in een restaurant kunt gaan eten.

Tijdens het interview wordt duidelijk dat Pål al jong geïnteresseerd was in sport. Dat hij in de paarden en in de springsport zou eindigen lag echter niet direct voor de hand. Als kind was Pål een succesvolle langeafstandsloper en besteedde hij veel tijd aan zowel voetbal als handbal. Doordat hij opgroeide op een paardenbedrijf (inclusief een kudde pony’s) kwam hij uiteindelijk in de paarden terecht. Op 14-jarige leeftijd besloot hij volledig voor het springen te gaan.

“Ik ben opgegroeid op een paardenbedrijf, dus paarden waren een vanzelfsprekend deel van mijn leven. Ik denk dat het belangrijk was voor mijn ouders. Er waren tijden dat ik liever was gaan voetballen dan helpen op stal. Maar ik moest leren om voor de paarden te zorgen. Uit financiële overwegingen kochten mijn ouders een pony voor me om te rijden en uit te brengen, en uiteindelijk volgden er meer pony’s. Ik weet nog dat er altijd twee pony’s tegelijk werden gelongeerd, en dat ik er dan opsprong en meereed. In het weekend gingen we met 5-7 pony’s op wedstrijd. Ik was ongeveer 14 jaar toen ik besloot om volledig voor het rijden te gaan. Toen ik die beslissing nam, stopte ik met een aantal van de andere sporten. Dat was het moment waarop mijn carrière begon.”

Op 18-jarige leeftijd kreeg Pål Larkin onder het zadel. Een paard dat hij beschrijft als vrij moeilijk en heel speciaal – maar met een enorm potentieel. Ondanks indrukwekkende resultaten in zowel de Wereldbeker als de Nations Cup, kijkt Pål met enige zelfkritiek terug op zijn eigen prestaties in die tijd. Die irritatie groeide uit tot zijn drijfveer in de sport: hij wilde een zo goed mogelijke ruiter worden. 

“Larkin was in principe bedoeld als dressuurpaard. Zijn galop was slecht en hij was moeilijk te rijden. Maar hij was heel slim en had een enorm bereik: hij kon bizar hoog springen. Dankzij hem reed ik als 20-jarige de grootste wedstrijden, maar eerlijk gezegd voelde het alsof ik daar als ruiter tekortschoot. Ik was niet goed genoeg, en dat irriteerde me ontzettend. Ik kon fouten maken die het paard niet verdiende, en mijn droom was om zo goed mogelijk te rijden – niet om de Wereldbeker te rijden.”

In 2018 verhuisde Pål naar Nederland, waar hij vier jaar lang ‘in het hart van de sport leefde’, zoals hij zelf zegt. Ondanks de goede paarden, de wedstrijden en ervaringen waar hij veel leerde en zag, had hij nog steeds het gevoel dat hij iets miste in zijn rijden. Hij besloot om terug te verhuizen naar Noorwegen en zijn eigen bedrijf te beginnen. Een beslissing die een keerpunt zou blijken in Pål’s carrière, en ervoor zorgde dat alle puzzelstukjes op hun plek vielen.  

“Ik begon mijn eigen bedrijf en kon alles wat ik nuttig vond meenemen, en de rest naast me neerleggen. Ik had het gevoel dat ik me kon focussen op de dingen waar ik beter in wilde worden. Toen besefte ik dat mijn rijden verbeterde. Nu heb ik een punt bereikt dat ik de wedstrijdring in kan rijden en een hele goede ronde kan neerzetten. Ik had al veel kennis en ervaring opgedaan, maar ik moest het me eigen maken. Dat was het keerpunt voor mij.”

Pål ziet verschillende springruiters als rolmodel, maar wordt vooral geïnspireerd door ruiters die zich onderscheiden door hun horsemanship.

“Er zijn ontzettend veel getalenteerde ruiters, maar er zijn er een paar die opvallen door hun horsemanship en alles wat daarbij hoort. De afgelopen jaren heb ik veel gekeken naar Julien Épaillard, Peder Fredricson en Henrick von Eckermann. Het inspireert me om te zien hoe zij springen met hun paarden, hoe snel ze rijden en hoe ze tegelijkertijd hun paarden positief en alert houden. Het is het totaalplaatje dat me fascineert.”

Je komt ontzettend gedreven over, hoe ga je om met tegenslagen in je carrière?

“Het is nooit mijn doel geweest om de nr. 1 te worden op de wereldranglijst. Mijn doel is om te kunnen rijden als de nr. 1 van de wereld. Ik denk dat het gezond is om te beseffen dat wij een hele speciale sport beoefenen. Er gaat veel geld in om, en het is moeilijk. Mijn motivatie is altijd geweest om als ruiter zo goed mogelijk te worden, en ik denk dat die gedachte me door de moeilijkere periodes heeft geholpen. Dat je niet zozeer kijkt naar de resultaten, maar meer naar ‘wat kan ik verbeteren’. Mijn eigen rijden is altijd mijn focus geweest: hoe kan ik het voor het paard zo makkelijk mogelijk maken om het parcours te springen? Dat is mijn drijfveer.”

“Ik wil winnen omdat ik de beste ruiter ben; dat is mijn doel.”

Sinds Pål zijn weg heeft gevonden in het rijden, is hij begonnen met het visualiseren van een langetermijndoel voor de sport.

“Ik heb eigenlijk pas sinds kort het gevoel dat ik er ben qua rijden. Ik wil consistente resultaten kunnen behalen in de hoogste klassen en met de wereldtop meerijden. Ik wil niet winnen omdat ik het beste paard heb, ik wil winnen omdat ik de beste ruiter ben; dat is mijn doel.”

“Ik vind het heel leuk om samen te werken met Maya Delorez. De kleding die ik heb geprobeerd zag er prachtig uit en de kwaliteit is geweldig. Wat ik zo mooi vind aan deze samenwerking, is dat het hele team super gemotiveerd is. Ze nemen geen genoegen met de een-na-beste zijn. Ik ben dankbaar voor de kans om met zo’n team te werken.” 

Wat zijn jouw favoriete producten uit de collectie? 

De Cargo en Sport Breeches zijn absoluut mijn favoriete items. Ze zijn heel stijlvol, het zijn echt de beste rijbroeken die ik tot nu toe heb gehad. Het materiaal en de pasvorm zijn geweldig.