De indrukwekkende staat van dienst van Cathrine Laudrup-Dufour maakt duidelijk dat ze een van de meest talentvolle ruiters is van haar generatie. Ze komt voor Denemarken uit op het hoogste niveau en maakte in 2016 haar Olympisch debuut op de Spelen van Rio. Op de Olympische Spelen van Tokio in 2021 behaalde Cathrine zowel individueel als met het Deense team een vierde plaats. Ze zette haar zegereeks voort op het WK 2022 in Herning, met teamgoud en individueel zilver. En in 2024 reed ze met Mount St John Freestyle op de Olympische Spelen van Parijs naar een individuele vijfde plaats en hielp ze Denemarken aan teamzilver.

Over Cathrine Laudrup-Dufour 

• Geboortejaar: 1992

• Woonplaats: Fredensborg, Denmark

• Komt uit voor: Denemarken 🇩🇰

• Discipline: dressuur

• Instagram: @cathrinedufour 
  
  

Op het moment dat we Cathrine bellen, staat ze nummer 1 op de FEI Wereldranglijst. Palma, de dochter van Cathrine en Rasmine Laudrup-Dufour, ligt rustig op haar schoot. Sinds haar geboorte in mei 2025 is er een nieuwe periode aangebroken in het leven van de twee topruiters. Cathrine kijkt met een glimlach naar Palma en vertelt hoe fantastisch en tegelijkertijd uitdagend die eerste dagen waren, toen ze voor het eerst hun aandacht moesten verdelen tussen de paarden en het ouderschap. In zo’n periode is het belangrijker dan ooit om een goed team om je heen te hebben. 

– Het is fantastisch en superleuk, maar ook heel pittig. Het verraste ons wel hoe natuurlijk het ouderschap voelt. Maar als ruiters waren Rasmine en ik al gewend om onszelf niet op de eerste plaats te zetten. Sommige nachten slaapt ze vijf uur achter elkaar door en zijn we blij, andere nachten slaapt ze helemaal niet. Maar we prijzen ons erg gelukkig met ons leven nu, want ik kan naar stal en naar huis wanneer ik wil. Als we een slechte nacht hebben gehad, kan ik iets later beginnen en een paar paarden rijden, en dan 's middags weer terug om te rijden. We hebben ook een geweldig team dat ons helpt met de paarden. Ik heb een fantastische stalruiter die alle paarden door en door kent, twee grooms en nog twee andere mensen. Het is ontzettend fijn dat er een team is dat de boel draaiende kan houden, ook als wij niet voortdurend op stal zijn. Het rust niet allemaal op de schouders van mij en Rasmine. Ook zonder ons loopt alles door, dus als wij thuis bij Palma willen zijn, dan kan dat. Ik wil heel graag tijd doorbrengen met mijn gezin en Palma zien opgroeien.

Cathrine is zelf niet afkomstig uit een paardengezin. Het was een vriendin die haar destijds meenam naar de plaatselijke manege. Achteraf denkt ze dat ze een jaar of acht was toen ze echt interesse kreeg in paardrijden. Naarmate haar passie groter werd en Cathrine vooruitging, groeiden haar ouders met haar mee. Uiteindelijk, toen haar succesvolle tijd als Young Rider erop zat, stond Cathrine op een kruispunt in haar leven. Moest ze iets totaal anders gaan doen of volledig voor de paardensport gaan? Ze besprak het met haar voormalige coach Rune Willum, en die zag maar één mogelijkheid. 

“Ik rijd vanwege de band die ik heb met mijn paarden – en dat kan ik voor de volle honderd procent oprecht zeggen.”

– Cathrine Laudrup-Dufour

– Ik zei tegen mezelf, en tegen mijn voormalige coach, dat ik wilde stoppen als mijn tijd als Young Rider erop zat. Ik wilde het normale leven leiden van een jonge meid in de stad. En zijn reactie was: “Wat?! Waar heb je het over? Dat gaat echt niet gebeuren, daar heb je veel te veel talent voor. Je hebt het nog niet geprobeerd, dus je gaat er gewoon voor!” Toen wist ik dat er iemand was die echt in me geloofde, en dat ik moest proberen om een senior ruiter te worden.

In 2015 vond er een ander keerpunt plaats in de carrière van Cathrine, toen ze contact opnam met de legendarische Finse dressuuramazone en coach Kyra Kyrklund. De enorm ervaren Kyra voegde zich bij het team en liet Cathrine, zoals ze het zelf beschrijft, kennismaken met een nieuwe dressuurwereld. 

– We hadden moeite om mijn eerste Olympische paard Cassidy de piaffe en passage aan te leren. En mijn voormalige coach Rune besefte dat we hulp van buitenaf nodig hadden. Op dat moment moesten we ons kwetsbaar durven opstellen en tot de conclusie komen: dit is iets wat we zelf niet kunnen oplossen. Het vereiste moed, zeker als viermalig Europees kampioen, om toe te geven dat we hulp nodig hadden, terwijl ik dacht dat we het onder controle hadden. Hij gaf me ook de mindset mee dat er altijd iemand is die hetzelfde probleem als jij heeft meegemaakt. Wat betekent dat als jij een probleem hebt, er altijd iemand is die je kan helpen.

Wanneer Cathrine het over haar coach Kyra heeft, licht haar gezicht op. Ze ziet Kyra als familie, maar de twee keer per maand dat ze elkaar treffen is er wel sprake van ‘tough love’. Cathrine vertelt lachend dat de trainingen haar inspireren en tegelijkertijd bescheiden houden. Het lijdt geen twijfel dat Kyra een enorme invloed heeft gehad – en nog altijd heeft – op de carrière van Cathrine.

– Kyra en ik houden van hetzelfde type paard: heet, voorwaarts en energiek. Dat maakt het makkelijker voor haar om mij te coachen. We vallen voor hetzelfde type. Ze helpt me enorm om ze te kalmeren en de ontspanning te vinden; ze is een expert op dat gebied. En hoewel ze me al zolang les geeft, kan ze nog steeds een training beginnen met de woorden: “Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?” Dat vind ik heerlijk aan haar, want het houdt je bescheiden. Daardoor is ze heel speciaal voor mij. Veel coaches hebben de neiging om te voorzichtig te zijn met een ruiter als ik, ze durven het niet aan om me aan te pakken. Maar zij durft dat wel. Als persoon betekent ze heel veel voor me. Ze is familie nu.

Tijdens het gesprek blijkt duidelijk dat sportresultaten niet Cathrine's grootste drijfveer zijn.  De band met haar paarden is voor haar de belangrijkste basis. Elke dag probeert ze om een betere ruiter te worden dan ze gisteren was: deze instelling motiveert haar om zich voortdurend te ontwikkelen en bescheiden te blijven onder haar succes. 

“Ik bedoel, zodra je denkt: ‘nu ben ik de beste en valt er niets meer te leren’, dan ben je klaar.”

– Cathrine Laudrup-Dufour

– Ik probeer voortdurend om beter te worden, maar mijn resultaten zijn niet mijn drijfveer. Het feit dat ik nu nummer 1 sta, heeft totaal geen invloed op mijn motivatie. Dat is gewoon een lijst, die niets te maken heeft met mijn dagelijkse rijden. Het feit dat ik een paar wedstrijden achter elkaar geluk heb gehad en nu nummer 1 sta, betekent niet dat ik de beste ruiter ter wereld ben. Er zijn nog steeds betere ruiters dan ik, en ik weet dat ook zij elke dag trainen om beter te worden. Hoe meer ik leer, hoe meer het voelt alsof er nog zoveel is wat ik niet weet. Ik bedoel, zodra je denkt: ‘nu ben ik de beste en valt er niets meer te leren’, dan ben je klaar.

Op welk moment in je carrière ben je het meest trots?

– Een van mijn mooiste momenten is een specifieke rit in Rotterdam in 2019 met Cassidy, tijdens het EK. We hadden een hele moeilijke start en het regende ontzettend hard. We reden de Special individueel en ik zal nooit vergeten hoe ik op de lange zijde voor de laatste uitgestrekte draf tegen hem zei: “Cassidy, nu moet je alles geven. Vandaag is de dag.” Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk. Die kleine pony vloog! Die dag had ik alles kunnen vragen en hij had het gedaan. En die verbinding is heel moeilijk uit te leggen aan mensen die niets met paarden hebben. Maar als je dat eenmaal hebt ervaren, dat is gewoon mind-blowing. Ik zou alles voor hem doen, en hij alles voor mij. We wonnen uiteindelijk individueel brons, en ik heb daarna nog hogere resultaten behaald, maar ik rijd niet voor de resultaten. Ik rijd vanwege de band die ik heb met mijn paarden – en dat kan ik voor de volle honderd procent oprecht zeggen. Voor mij is dat waar het in deze sport echt om gaat. En het is van onschatbare waarde.

In 2023 ging Cathrine naar het VK om de bekende merrie Mount St John Freestyle voor het eerst te proberen. Binnen tien seconden wist ze dat het een perfecte match was. 

– Ik weet nog dat ik heen ging en zei: “Hey Freestyle, ik ga jou rijden, ik hoop dat dat oké is?” Ik wist meteen dat ik haar leuk vond, en ik voelde hoe werkwillig ze was, dat is haar grootste kwaliteit. Ze is zo ervaren en weet precies wat ze doet. Ze doet me ook denken aan Cassidy. In het begin hebben ze beide iets ponyachtigs, maar dan pak je ze op en denk je: ‘oh, ok!’ Ik kan natuurlijk niet voorspellen of een paard de volgende wereldkampioen wordt of niet, maar ik kan wel voelen of het een paard is waar ik elke dag mee wil werken. En Freestyle gaf me dat gevoel. 

“Ik kan niet voorspellen of een paard de volgende wereldkampioen wordt of niet, maar ik kan wel voelen of het een paard is waar ik elke dag mee wil werken. En Freestyle gaf me dat gevoel.”

– Cathrine Laudrup-Dufour

Het jaar daarop reden ze hun eerste Olympische Spelen samen in Parijs, waar ze individueel een 5e plek veroverden – een ongelooflijke prestatie gezien de korte tijd dat ze een paar vormden. Voor Cathrine was dit echter haar moeilijkste ervaring tot nu toe. De herinnering zorgt nog steeds voor tranen in haar ogen.  

– Het was fantastisch om teamzilver te winnen op de Spelen in Parijs, maar dat ik vervolgens individueel vijfde werd, was een van de grootste teleurstellingen in mijn carrière tot nu toe. Ik heb er nooit over gesproken in interviews, maar het brak mijn hart. Want ik wist dat Freestyle kans maakte op een medaille, en dat was misschien wel de enige keer dat ik goud zou kunnen winnen op een Olympische Spelen. Ik weet nog dat ik de ochtend erna dacht: 'het spijt me zo dat dit ons samen niet is gelukt.' Dat is iets wat ik nu nog steeds kan voelen. Niet vanwege mijn eigen teleurstelling, maar vanwege Freestyle. Zij verdiende een medaille, maar ik kon haar niet goed genoeg begeleiden.

Plotseling knippert Cathrine de tranen weg en glimlacht ze weer.

– Maar dan kijk je naar die kleine handjes en is alles weer goed, toch?, zegt ze terwijl naar baby Palma knikt die rustig op haar schoot ligt te slapen.

Na de Spelen van Parijs terugkeren naar haar safe spot thuis met Rasmine was precies wat Cathrine nodig had om weer op te laden. En uiteindelijk kwam ze sterker en gemotiveerder terug dan ooit. Op het moment van dit schrijven bereidt ze Freestyle en zichzelf voor op de Europese Kampioenschappen in het Franse Crozet. 

– Ik vind het altijd fijn om weer thuis te komen. Het vreet aan me om weg te zijn van Rasmine, dat vind ik heel moeilijk. Maar in mijn eigen omgeving lukt het goed om gemotiveerd te blijven. Ik ben heel graag op mijn eigen stal, in mijn eigen binnen- en buitenbak, daar geniet ik echt van.

Nu het EK eraan komt, plannen we het hele seizoen om dat moment heen om ervoor te zorgen dat Freestyle genoeg rust krijgt tussen de wedstrijden door om gemotiveerd te blijven. Daarnaast is er een compleet schema voor haar gemaakt met alles van dierenartscontroles tot hoefsmid, zodat het allemaal perfect uitkomt voor dat evenement. Maar verder draait het vooral om de dagelijkse training en haar fit en happy houden, zodat we hopelijk ons hoogtepunt van het seizoen kunnen beleven als het zover is. We proberen alles zo normaal mogelijk te houden, want als je iets speciaals probeert te doen ga je dingen veranderen. En we zijn nu superblij met wat ze op een normale dag laat zien.

Hoe vind je het tot slot om een MD Athlete te zijn? 

– Ik ben heel enthousiast over onze samenwerking. Ik vind het ook geweldig dat Rasmine en ik allebei deel uitmaken van team Maya Delorez – alles wat we samen doen maakt ons sterker. Maya Delorez inspireert me al een tijd, omdat ons team lijkt op dat van jullie: jong, flexibel en enthousiast om zich voortdurend verder te ontwikkelen. Jullie willen steeds betere producten maken, en wij willen onszelf en onze paarden verder ontwikkelen. 

Wat zijn je favoriete producten?

– Ik ben echt fan van de Compression Breeches, dat is mijn favoriete product uit de hele collectie. Hij zit superfijn, en dat is wel noodzaak wanneer je 12-15 uur per dag een rijbroek draagt. Dan moet hij zitten als een tweede huid. Ook de bovenkleding vind ik fijn, vooral de halfzips en T-shirts.